Zwakker dollar lijkt logisch, maar neem prognoses niet al te serieus

ANALYSE – Op basis van de kennis die beleggers op een bepaald moment hebben, prijzen ze altijd een bepaalde verwachting over de toekomst in. Bij valutakoersen gaat het bijvoorbeeld om de macro-economische vooruitzichten van een land of regio; en de prijs die voor aandelen wordt betaald, impliceert doorgaans een verwachting over de toekomstige winst- en omzetontwikkeling.

Professionele marktpartijen volgen het financiële nieuws op de voet en verwerken voortdurend nieuwe informatie, waaronder economische prognoses en andere verwachtingen. Op basis hiervan komt de markt tot een gemiddelde verwachting voor de koersontwikkeling van een aandeel of valutapaar

Specifiek voor valutakoersen geldt dat ze onderhevig zijn aan (meetbare) onderliggende renteverschillen, inflatie- en werkloosheidscijfers, en handels- en kapitaalstromen. Tegelijk heeft een flink deel van de prijsstelling ook te maken met niet vooraf te peilen ‘event’-risico’s en veranderend marktsentiment.

Scherpe bewegingen van de dollar in 2020

Wat het marktsentiment betreft is 2020 een zeer tekenend jaar geweest. Tijdens de eerste coronagolf in maart werd de markt onaangenaam verrast door de ernst, omvang en gevolgen van de coronapandemie, waardoor beleggers vluchtten naar de dollar als veilige haven.

Aanvankelijk werd corona ingeprijsd als ‘enkel een Chinees probleem’, maar naarmate het virus zich wereldwijd sneller begon te verspreiden – waardoor economieën in de hele wereld op slot gingen – werd de dollarkoers binnen no time herijkt.

Twee maanden geleden vond eenzelfde soort herziening plaats, maar dan in tegengestelde richting. Toen farmaceut Pfizer begin november met positief vaccinnieuws kwam, daalde de dollar in waarde door het wegvallen van de behoefte aan een veilige haven.

In beide gevallen was de marktreactie helder, maar dat is niet altijd het geval. Neem de aangekondigde financiële steunpakketten van de Europese Centrale Bank (ECB) dit jaar. Waar in het verleden het beschikbaar stellen van meer euro's vaak voor neerwaartse druk op de euro zorgde, resulteerden dergelijke pakketten dit jaar juist in een opwaartse koersbeweging.

Coronasteun werd namelijk ‘opeens’ als positief ervaren door de markt, omdat de ECB daarmee volgens beleggers aantoonde er alles aan te doen om bedrijven niet te laten omvallen en baanbehoud van werknemers veilig te stellen.

Juist vanwege het optreden van onvoorziene marktomstandigheden en de soms verrassende marktreactie daarop, hanteer ik als uitgangspunt dat je koersramingen altijd met een korreltje moet nemen.

Zo werd eind 2018 door veel marktpartijen een zwakkere dollar voorzien, maar in 2019 trok de dollar juist aan met de Amerikaans-Chinese handelsoorlog als katalysator. Dat zorgde voor heel veel onzekerheid, waardoor kapitaal naar veilige havens als de dollar stroomde.

Dergelijke gebeurtenissen zijn lastig in te prijzen en dat gold de afgelopen jaren helemaal met een wispelturig karakter als Donald Trump aan het roer in de Verenigde Staten.

De dollar in 2021: beter te voorspellen?

Wellicht wordt de richting van de dollar onder aanstaand president Joe Biden wat makkelijker te voorspellen. Allereerst rekenen financiële markten erop dat de nieuwe Amerikaanse president internationaal minder amok gaat maken en diplomatieker zal omgaan met handelsdisputen. Dat zorgt voor meer rust en zekerheid op financiële markten, waardoor er minder behoefte is aan een veilige haven zoals de dollar.

Hier komt bij dat Biden naar verwachting (veel) geld zal uittrekken om de Amerikaanse economie, ook postcorona, te blijven stimuleren, waardoor de schuldenpositie van de VS nog groter zal worden.

Ook het feit dat de rente voor langere tijd laag zal blijven, speelt mee: bij de meest recente vergadering van de Federal Reserve liet voorzitter Jerome Powell doorschemeren tot medio 2023 geen renteverhoging in petto te hebben.

Dit alles leidt tot de inschatting dat kapitaalstromen richting opkomende markten en munten blijven vloeien, ten koste van de Amerikaanse dollar. Landen als Indonesië en Mexico hebben weliswaar agressief hun rentes verlaagd, toch liggen de rentes in deze landen nog altijd aanzienlijk hoger dan in de Verenigde Staten.

Daarnaast hebben landen als China, Zuid-Korea en Taiwan de corona-uitbraak al een tijd lang redelijk onder controle. In combinatie met optimisme over de komst van coronavaccins zorgt dat ervoor dat beleggers sowieso naar wat meer risicovolle markten trekken.

Neem koersprognoses niet té serieus

De inschatting dat de dollar in 2021 verzwakt, lijkt me dan ook goed te verdedigen. Dat neemt niet weg dat er gebeurtenissen zijn waarvan de kans weliswaar klein is dat ze optreden, maar die wel grote impact kunnen hebben.

Mochten de vaccins, bijvoorbeeld door coronamutaties, onverhoopt niet de verlichting brengen die de markt verwacht, dan kan het positieve sentiment zo maar omslaan en juist weer een vlucht naar dollars teweeg brengen. Daar hebben we begin deze week al een voorproefje van gezien, toen in het VK en Zuid-Afrika gemuteerde coronavarianten opdoken.

Daarnaast zou de inschatting dat de rente voor lange tijd laag blijft er in theorie voor moeten zorgen dat de inflatie gaat oplopen. Dat is tot op heden niet gebeurd, maar dit is mijns inziens wel een scenario dat voor 2021 wordt onderschat.

Naar verwachting zal de Amerikaanse centrale bank niet meteen ingrijpen als de geldontwaarding een tijdje boven de 2 procent komt. Toch kan het zomaar zijn dat wanneer de Amerikaanse inflatie eerder dan verwacht gemiddeld boven de 2 procent komt te liggen, de beleidsmakers bij de Federal Reserve eerder gaan denken aan een verhoging van de rente dan nu het geval is.

Dergelijke risico’s maken het inprijzen van verwachtingen lastig en vormen de reden waarom ik altijd aangeef koersramingen nooit té serieus te nemen.

Raju Musicco is valuta-expert bij Ebury